Bob Mendes Medeschuldig Dorian van der Brempt
|
Uittreksel van de speech uitgesproken op 3 september 2003
door Dorian van der Brempt, kabinetsmedewerker minister van Cultuur |
 (...)
Bob Mendes, ik heb wel een grote bewondering voor het moeilijke genre dat u beoefent en de precisie en intensiteit waarmee u dat doet. U slaagt erin om de verwende mensen en de geblaseerde lezers die wij zijn toch nog op het puntje van hun stoel te krijgen. Volgens meester-koks zit het geheim van een goede keuken in de keuze van de grondstoffen, in een perfecte mise-en-place en in een juiste timing. Ik maak deze vergelijking omdat ik de indruk heb dat het feitenmateriaal dat vooraf door u geselecteerd wordt en de lay-out en de timing van het verhaal van cruciaal belang zijn. Uw fictie of uw realiteit zijn in grote mate het product van een virtuoze transformatie en assimilatie. Vroeger leefden wij met de zekerheid dat de werkelijkheid straffer was dan de fictie. Vandaag is dit niet anders maar er is een element aan toegevoegd: wij weten niet meer waar ‘fictie’ begint en waar ‘facts’ eindigen. Telefacts zijn soms ook Teleficties.
De grens tussen de realiteit en de fantasie is nog nooit zo dun geweest.
(...)
Toen de uitgeverij me belde en vroeg om samen met Hugo Coveliers dit boek voor te stellen, vroeg ik wat ik hier na Hugo nog kon toevoegen. Hugo is Antwerpenaar, advocaat en politicus, m.a.w. een ervaringsdeskundige wat betreft misdaad. Ik moest het meer over de waarde of de betekenis hebben van wat wij zouden kunnen noemen ‘boeken zonder pretenties’. Ik moest meteen denken aan Francis Ponge, die ooit op een bijeenkomst van surrealisten de tafel kuste en zei dat hij van tafels hield die zich als tafels gedroegen maar niet van tafels die van zichzelf dachten dat ze piano’s waren. Bob Mendes is, in de beeldtaal van Ponge, een heel degelijke en mooie tafel.
Een faction thrillerschrijver als Bob Mendes heeft als grootste ambitie om zijn lezer een mooi, intens en spannend verhaal te leveren dat haar of hem op sleeptouw neemt. De literaire kwaliteiten die Mendes hier als toetje aan toevoegt, zijn een klassiek teken van generositeit. Elke kunstenaar geeft meer dan verwacht, dan voorzien, dan beloofd. Dat dit genre en de wijze waarop het hier wordt beoefend belangrijk is, hoeft geen betoog. Het is uiteraard zo dat wij via thrillers tot andere genres kunnen komen.
(...)
Dit jaar heeft minister Van Grembergen aan elke pasgeborene in dit land een knisperboekje gegeven. Om hen de smaak van het boek als voel- en bijtobject te laten ontdekken. Misschien moet elke zestienjarige ook een faction thriller en een bundel liefdespoëzie krijgen.
Zoals u weet, dames en heren, worden wij steeds ouder. Er zit waarschijnlijk stof voor een schitterende misdaadroman in het verhaal van de dame die haar huis op lijfrente verkocht en dan besliste honderd twintig te worden en zodoende de koper te overleven. In Duitsland heeft de politieke meerderheid blijkbaar geen moeite met minder goed nieuws en Schröder kondigde aan dat de Duitsers tot hun 67ste zouden moeten werken om hun sociale zekerheid en hun pensioen te redden. Wel, Bob Mendes heeft dit reeds lang zien aankomen en besliste op zijn vijftigste als auteur te debuteren. Ik heb bijzonder veel respect voor deze wijze, autonome beslissing. Na een mooie en geslaagde carrière als accountant en bedrijfsleider sluit Bob Mendes ‘boeken met cijfers’ om ‘boeken met woorden’ te openen.
Bob Mendes, u hebt met uw verhalen veel lezers verwend. Mijn vrouw herinnerde er mij aan dat ze een paar jaar geleden een boek van u heeft gelezen voor de Blindenbibliotheek. Blinden zijn strenge en zeer genuanceerde beoordelaars. Als zij het verhaal kunnen zien dan is het een goed verhaal geweest.
Dames en heren, beste Bob Mendes, ik heb met plezier Medeschuldig gelezen en ik hoop dat vele lezers dit plezier met mij zullen delen.
Dorian van der Brempt |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
