Preview Vuil Geld
|
Wat voorafging
Een kortsluiting in de elektriciteitsbedrading was er de oorzaak van dat Leysens en Lernout elkaar nader leerden kennen. Tegen de tijd dat de chauffeur de autobus aan de kant van de rijksweg had gezet, lekten de vlammen al onder de motorkap. De West-Vlaamse deelnemers van de handelsmissie verzamelden in alle haast hun handbagage en stapten uit. De chauffeur spoot nog wel twee brandblusapparaten leeg in de beginnende brand, maar hij had net zo goed kunnen bidden om regen. Toen een halfuur later een brandweerwagen arriveerde uit Tangerang, een Indonesisch stadje waar de shariawetgeving van kracht is, bleef er alleen maar een uitgebrand wrak over.
Het hele incident bracht nauwelijks een hapering teweeg in de niet aflatende verkeersstroom van auto’s en vrachtwagens, twee-takt motorfietsen en gemotoriseerde riksja’s, uitgezonderd de illegale taxi’s die even halt hielden in de hoop een vrachtje mee te kunnen pikken. De lokale Indonesische reisbegeleider maande hun aan daar niet in te gaan vanwege het gevaar van ontvoering en beroving. Met een zakdoek voor hun mond tegen de verstikkende uitlaatgassen stonden ze nog eens meer dan een halfuur in de brandende zon totdat een door de reisbegeleider opgeroepen vloot van veertien legale taxi’s kwam opdagen. Ze werden verdeeld in groepjes van drie per taxi. Leysens en Lernout stapten in dezelfde taxi, samen met een verkoopdirecteur van Lotus Bakeries, die prompt in slaap viel.
Leysens en Lernout hadden weinig of geen aandacht voor de 99 affiches langs de weg waarop de vele Arabische namen van Allah stonden. Ze hadden elk iets waarmee ze hoopten op hun eigen manier de wereld te doen veranderen. In de airconditioned blauwe taxi van de maatschappij Blue Birth met de vliegende vogel in het logo, die op tien kilometer van Jakarta in een gigantische verkeersopstopping terechtkwam, kregen ze alle tijd om van ideeën te wisselen en tot overeenstemming te komen.
Bij de eerstvolgende bijeenkomst van de G15, een besloten club van miljonairs en andere machtigen der aarde, aangevuld door een paar politici en vakbondsleiders met internationale strekking, legde Leysens zijn plan aan hen voor. Zijn idee was totaal nieuw en speelde in op het verlangen van de clubleden om te diversifiëren en te legaliseren. Ze zegden hem hun volle medewerking toe en gaven Katchadourian, het Singaporese clublid dat Zuid-Oost Azië runde, opdracht het project Flanders Technology te financieren en Leysens zo nodig de sterke hand te verlenen.
DEEL 1
MANIPULANT
De angst snoerde hem de keel dicht.
Met een ruk draaide hij zich om en liep weg - weg van het woest tegen de kademuren opspringende water dat zijn grijpgrage klauwen naar hem uitstrekte.
Nee, hij zou het nooit kunnen.
Waarom niet? Wat was er nou zo erg aan doodgaan? Gewoon in het water springen, even watertrappen en zich door de felle stroming laten meesleuren. In een ommezien zou de koude alle kracht uit hem weg zuigen. Zijn lichaam zou volkomen gevoelloos worden. Zijn geest leeg. Het klonk als gelukzaligheid. Toen zag hij opeens in een flits de glimlach van Laura voor zich en in zijn hoofd sloeg een deur dicht en hij weigerde mee te gaan.
Hij struikelde over een meertouw en wist met moeite overeind te blijven. Naast hem lagen twee boeienleggers afgemeerd, schepen van de DAB-vloot van de Vlaamse Gemeenschap waarmee de boeien op de Schelde werden gelegd en onderhouden. Op de voorplecht van de Lillo leunde een bemanningslid over de verschansing.
‘Hé, jij. Wat spook je daar uit?’
Jelle Lievens trok zich terug achter een van de rivierboeien die voor onderhoud onder de hangar lagen. De matroos stak een zoeklicht aan en liet de stralenbundel over de donkerste plekken onder de hangar glijden. Vermoedelijk stond hij op wacht om koper- of andere dieven de pas af te snijden. Vandaag de dag was niets te heet of te zwaar om niet gejat te worden, van stroomkabels bij de spoorwegen tot oogstrijpe maïs op de velden. Het licht weerkaatste op de radarreflector van een boei en onwillekeurig kneep Jelle de ogen dicht. Ook de matroos had daar blijkbaar meer last dan gemak van want het zoeklicht werd gedoofd. In de vallende schemering lichtte even later een gezicht op boven het vlammetje van een lucifer.
Happy Halloween!
Het werd nu snel donker.
Op het schoon verdiep van het monumentale Loodswezengebouw werden de eerste lichten aangestoken. Boven het bordes kon hij de inscriptie S.P.Q.A 1894 nog net lezen. Senatus Populus Que Antverpia: voor het Volk en de Senaat van Antwerpen. Toe maar.
Via de Zeeuwse Koornmarkt, een smalle doorgang tussen het Loodswezengebouw en de Brabo garage kwam hij bij het parkeerterrein van de Bassin. Hij raadpleegde zijn horloge. Nog een kwartier. Hij ging zitten op een richel zonder de toegang tot het parkeerterrein een seconde uit het oog te verliezen.
Hij wachtte.
Vijf minuten later zag hij de neonreclame van de Bassin aanflitsen als teken dat de trendy brasserie haar deuren opende. Bassin verwijst naar het aanpalende Bonapartedok dat door de Antwerpse dokwerkers in de oude dagen den basseng werd genoemd. Hij kon zich het interieur met de lange toog, het sfeerlicht en de nostalgische zwart-wit foto’s nog goed voor de geest halen van die keer dat hij daar met Marc een geheime bestuursvergadering van L&H had bijgewoond. Als hij toen dat protocol niet had getekend, dan ...
Nee. Toen was het al te laat geweest.
Het was begonnen toen Marc hem aanbood voor KPMG te gaan werken. Als hij toen zijn voorstel had afgewezen, dan...
Als... als... als...
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
