Boekfragmenten De Smaak van Vrijheid deel 5
|
Even later zat ik op de stoep met een appel in mijn hand. Zo moest ik de indruk wekken dat er geen vuiltje aan de lucht was. De voordeur achter mij stond op een brede kier. Daarachter hielden de twee Gestapoagenten zich schuil. Frederickx had het zo geregeld dat als ik omkeek, er nog net een stuk van het tafeltje en van mamans benen te zien waren. Ik keek voor me uit. Zolang ze met haar voeten op het tafeltje stond, wist ik dat ze nog leefde. Ik probeerde de opkomende tranen terug te dringen. Een toevallige voorbijganger zou zich misschien laten misleiden door dit beeld van knaap-met-appel-op-stoep, maar papa zou dwars door mij heen zien. Hij zou de schietgebeden en de nachtmerrieorkaan horen die in mij woedden.
'Lach!' siste een van de Gestapo's achter de deur. 'Eet je appel!'
Ik beet in de appel, maar kon geen hap door mijn keel krijgen. Om me niet te verraden, concentreerde ik mij op het uitzicht. De oorlog had de stad veranderd. De Duitsers hadden de hekken uit de parken weggehaald en de kerkklokken uit de kerken gedemonteerd en weggevoerd om ze om te smelten tot munitie. De huizen en de gevel van de nabije Eeuwfeestkliniek zagen er sjofel uit. Kapotte ruiten werden niet meer vervangen, ramen waren dichtgetimmerd met hout of karton. Sinds het begin van de oorlog werd er niet meer geverfd of gerepareerd. IJzerwerk roestte, uithangborden vervaagden, gevels bladderden af. Er was aan alles gebrek: kolen, verf, bouwmaterialen, eten, kleren. Katoenen legerdekens werden versneden om tot overjassen te worden vermaakt. De arbeider die met zijn handen diep in zijn zakken wat onzeker over het trottoir van links naderde, droeg er zo een. Zijn veel te lange haar stak onder zijn pet uit, waarvan hij de klep diep over de ogen had getrokken. Die ogen, half verborgen achter een goedkope, hoornen bril, keken oplettend rond en lichtten op toen ze zich ten slotte op mij vestigden.
Een brede grijns.
Papa!
Het was sterker dan mezelf. Ik liet de appel vallen. 'Vlucht, papa, vlucht! Het is een valstrik!'
Achter mij hoorde ik vloeken. Ik moet papa redden. Ik gooide me met mijn volle gewicht tegen de deur in een poging de Gestapo's tegen de muur vast te drukken. Ze duwden terug. Ik profiteerde van de druk die ze uitoefenden en trok de deur in het slot. Ik ging aan de zware koperen deurklopper hangen.
Weg, papa! Weg!
Ik zag hem aarzelen tussen vluchten of mij te hulp komen. 'Ga weg!' schreeuwde ik wanhopig.
'Vlug! De Gestapo is hier!'
Zonder zijn blik van me af te wenden, draaide papa zich langzaam om. Plots dook de figuur op vanFerre van Gendt. De idioot ging voor hem staan en probeerde hem de weg te versperren. 'Ik waarschuw u, u kunt zich beter...' Papa raakte nu ook door het dolle heen. Hij haalde uit, raakte Ferre vol in het gezicht. Die zakte door zijn knieën. Hij omklemde iets met beide handen en richtte het op papa.
Pistool.
Ik zag de steekvlam en de bloederige inslag waarmee de zware kogel van dichtbij papa's knieschijf verbrijzelde. Een tweede kogel sloeg een gat in zijn dijbeen en doorboorde een ader. Het bloed gulpte uit zijn been. Angstaanjagend veel bloed. De voordeur werd met zoveel brute kracht opengetrokken dat ik naar adem snakkend op mijn buik in de gang terechtkwam.
Iemand schopte me hard in de zij. Ik hapte opnieuw naar lucht. Vlak voor mijn ogen verschenen de glanzende laarzen van Frederickx.
De nazi zette een voet in mijn nek en drukte door.
Ik probeerde te schreeuwen, maar bracht alleen wat gepiep uit.
Met zijn voet op mijn gezicht dwong hij mij naar het eind van de gang te kijken.
Nee! O, mijn God.
O-mijn-god.
Ik zag geen tafeltje meer. Ik zag alleen de voeten van maman die zachtjes heen en weer bengelden.
Ze droeg geen schoenen meer.
Ik kokhalsde.
Toen werd alles duister om me heen en hield mijn hart op met slaan.
|
| |
|
Nieuwsgierig naar het vervolg van dit verhaal?
U kunt het in de boekenwinkel kopen. De Smaak van Vrijheid verschijnt bij Standaard Uitgeverij en kost 795 frank. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
